غزل 200 - حافظ - دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند

دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند، پنهان خورید باده که تعزیر می کنند، ناموس ِ عشق و رونق ِ عشاق می برند، عیب ِ جوان و سرزنش ِ پیر می کنند، جز قلب ِ تیره هیچ.